maandag 17 maart 2014

SHOW SOME LOVE

!!!!!!!! De teller staat al op: 720 euro / 2160 reais !!!!!!!
Hiervan heb ik al reeds 250 euro/ 750 reais besteed aan schoolspullen -- Pennen (zwart, blauw, groen), potloden, stiften, kleurboekjes, mappen, cursusblokken, doos voor het Engels materiaal in bij te houden, puntenboek, een perforator, paperclips, flashy meetlatten, post it's, plakband, alcoholstiften voor op het bord, scharen, papier (groen, geel, wit, blauw) voor te schrijven/tekenen, knutselmateriaal. 



Bedankt aan: Maxime, Florian, Hans, peter Marcel, Arne, Ires, papa & mama, stagebegeleider Jan & gezin, Hanne, Sarah, Evelyne, Ellen, Familie Dirickx, tante Sylva, Céline, Lies, Hannelore, Babette en leiding Scouts Tervant! 



Dat verdient een dansje: check hier hét carnaval lied van dit jaar in Céara!






____________________________________________________________________________


Olá vrienden!

De tijd begint serieus in te korten hier-- nog maar een dikke maand en we staan terug in het kleine België! Voor de tijd die me hier resteert zou ik graag nog wat geld inzamelen voor de communidade waar ik de afgelopen maanden gewoond heb: Poço Salgado.

Voor de nieuwkomers op deze blog (en ook voor degene die er al even bij zijn!), hier kan je de communidade zien via een filmpjehttps://vimeo.com/89371676 !!!

ALWEIR ZOE E GOEI DOEL ??!


De kort en krachtige versie
O QUE ?! Inzamelactie voor Poço Salgado, een klein dorpje in Céara (Brazilië). Het geld wordt verzameld en besteed aan materiaal voor het schooltje waar ik Engelse les geef (engelse cursussen, schrijfmateriaal, knutselmateriaal, pennen, stiften, etc.) Ook gaat er geld uit naar de communidade zelf; de kerk is hier A-L-L-E-S voor hen maar is heel sober gebouwd-- het geld zou uitgaan naar een nieuwe cementlaag & verf om het op te fleuren.
Zelf had ik liever materiaal in België ingezameld om op te sturen naar hier-- aangezien materiaal hier vaak heel moeilijk te vinden is en héél duur. Maar brieven sturen naar mijn adres is al een paar keer gebeurd en blijkbaar krijgen ze de brief gewoon terug. Ook komen zo pakketjes (ALS ze dan al aankomen) superlaat aan en dat gaat een beetje moeilijk nu er niet zóveel tijd meer is.

POR QUE ?! Omdat delen zo schoon kan zijn. Omdat geld hier veel meer waard is en veel meer kan betekenen dan in België. Omdat het echt nodig is in het schooltje. Omdat je, met één feestje en paar pintjes minder ook kunt overleven :)

QUANTOS ?! Zelf te bepalen!

PARA ONDE ?! BE88 0634 4024 4841 - dit is mijn rekeningnummer.

ATE QUANDO ?! Vanaf NU tot 6 april! No kidding, het is niet zo’n superlange periode om snel wat geld te vinden, maar ik zou graag zelf nog wat veranderingen meemaken en zelf zien !

Langere versie
Brazilië... Het land van de carnaval, het amazonewoud, prachtige stranden, schone vrouwen, diversiteit, lekkere caipirinha’s en gewoonweg altijd mooi weer. Maar Brazilië heeft nog degelijk een lange weg te gaan om op elk vlak een paradijs genoemd te worden. Ik verbleef reeds voor vijf maanden in een kleine communidade in Céara, het Noord-Oosten van Brazilië. Céara is bekend om zijn zeer droog klimaat met zelden regen (ideale plek voor vele Brazilianen en turistas om hier op een strand te komen liggen) – maar hierdoor ook een zeer duidelijk aanwezige armoede.

Dit zag ik dan ook heel snel toen ik arriveerde in Poço Salgado. De inwoners leven heel afgelegen van alles, hebben elektriciteit (dat regelmatig uitvalt) maar geen lopend water. Ze leven vooral van de eigen landbouw en de Bolsa Familia, een uitkering dat aan 11 miljoen gezinnen in Brazilië wordt gegeven op voorwaarde dat de kinderen onderwijs volgen. Dit is zeer weinig, maar voldoende voor hen om rond te komen.

Het schooltje. Zowel in de voor- als in de namiddag komen hier leerlingen. In de voormiddag (8-11u20) komen de kleintjes van 6 tot 11 jaar. Zij leren hier voornamelijk lezen, schrijven; maar er wordt ook tijd gemaakt om te knutselen. In de namiddag (13-17u) hebben de ‘ouderen’ les van 12 tot 15 jaar. Zij krijgen Geschiedenis, Aardrijkskunde, Fysica, Wiskunde, Portugees en Engels (door mij!). In de voormiddag komen er gemiddeld 20 kindjes opdagen, in de namiddag gemiddeld 60 jongeren.
Materiaal krijgen zij (normaal gezien) van de stad Santana do Acaraù. Maar die ballon gaat niet altijd op; geld is er genoeg, maar wordt eerder besteed aan privé scholen of scholen in de stad of grotere communidades.

Om toe te komen houdt het schooltje elk semester een geldinzamelactie, waarbij ze geld vragen aan de ouders om toe te komen met materiaal voor de kinderen en snacks te voorzien tijdens de pauzes. Maar de ouders zijn vaak arm, zien niet altijd het nut in van onderwijs en geven dus slechts heel weinig geld.


De kerk
Vreemd te horen dat een deel van het bedrag naar een kerk zal gaan? Ik geef toe dat ik het zelf ook vreemd vind om geld te besteden aan iets waar wij in België het belang niet zo hard meer van inzien. Aan de andere kant ben ik dit 'Kerk'- gegeven wel helemaal anders gaan inzien sinds ik in Poço Salgado verblijf. De kerk is hier veel meer dan een gebouw waar de bevolking twee avonden in de week komen bidden. Het is een ontmoetingsplek voor verjaardagsfeestjes of belangrijke discussies met het hele dorp. Zo goed als alle Brazilianen die ik al heb ontmoet zijn ook heel gelovig. Als er iets goed gebeurd is dit graças a Deus , als er iets slecht gebeurd is dit 'de wil van God' en zal hij mits meer bidden binnenkort wel betere dingen brengen. Voordat ik de geldactie begon, vroeg ik aan zo goed als iedereen van de communidade waar zij graag geld naartoe zagen gaan. Om eerlijk te zijn waren ze eerst nogal kritisch over geld geven aan het schooltje, aangezien zij dit de taak vonden van de stad (Santana do Acaraù) die 'geld genoeg hebben'. Iédereen zei zonder twijfel 'de kerk' om geld aan te spenderen. De kerk is de plek waar 'alle bewoners van genieten'. Deze is heel basic gebouwd, en willen ze graag verder verbouwen. Het ding is ook dat elke communidade in Brazilië een kerk(je) heeft. We gaan er dan ook vaak een bezoeken voor een of ander religieus feest, en wat je dan automatisch doet is die kerk vergelijken met die van Poço Salgado.

Je ziet direct wanneer je in een 'rijkere' communidade zit als je in hun kerk stapt: zij hebben veel meer versieringen, beelden, ventilators, een getegelde vloer, etc. Poço Salgado zou dus ook graag haar kerk een beetje opfleuren- zeker omdat er in juli een superbelangrijk religieus feest aankomt waar dorpen elkaar gaan bezoeken om samen te bidden. De kerk is dus wel degelijk HET ding waar je de bevolking gelukkig mee kunt maken, en aangezien dat het hele doel is van de geldactie besloot ik om hierin verder te gaan. Ik zou graag betalen voor een nieuwe cementlaag en verf. Dit is allemaal redelijk duur in Brazilië.


meninas in de kerk


Zo laat nog??!

De reden waarom dat ik zo lang gewacht heb om geld in te zamelen, was omdat ik eerst mijn Portugees voldoende wilde opbouwen om erachter te komen wat de school echt nodig had. Daarnaast hoopte ik een renovering vast te krijgen via de stad Santana; maar zij hadden nu al gebrek aan middelen ivm cursusmateriaal, laat staan dat er nog budget over is voor een renovering. Dus dan steken we zelf maar de handen uit de mouwen!


Ik wou ook graag te weten komen wat de communidade echt nodig heeft. Dat de kerk hét belangrijkste is voor hen wist ik al, maar ik hoopte nog andere belangrijke dingen te weten te komen zoals bijvoorbeeld waterreservoires.

Toch bleven ze écht allemaal volhouden dat ALS ik geld zou inzamelen, ze het het liefst zien gaan naar de kerk. Het is hier dan ook meer als een kerk; het wordt ook gebruikt voor ontmoetingen, buurtfeesten, verjaardagsfeestjes en vergaderingen met het dorp als er iets besproken moet worden.

Ohja:
Ook nog: ik wil graag vermelden dat het niet mijn bedoeling is om iedereen zot te spammen en te pushen om geld te storten. Ik zal deze link, het filmpje en de bedoeling vooral ook mailen naar personen waarvan ik denk dat er een kans is dat zij oprecht geïnteresseerd zijn en evt wel geld willen geven.

In die zin mag je ook zeker de bloglink en de facebookgroep doorgeven aan anderen, maar je hoeft je dus zeker niet verplicht te voelen om dit te doen. Ik geloof niet echt in de constante spamming en 'delen' op facebook- ik denk dat ik meer mensen kan bereiken door ze hierover persoonlijk aan te spreken. Dat gezegd zijnde; als jij denkt dat spammen tot ze het zo beu zijn dat ze geld geven uit miserie, werkt; be my guest :).

WIST JE DAT:
- Onderwijs in Brazilië slechts verplicht is tot 14 jaar.
- Enkele bladzijden laten afprinten (met gewone Z-W print) kost hier ook 0,10 eurocent. Pennen en stiften kosten tien reais voor tien stiften/pennen. Dit is drie euro voor ons, wat niet echt duur zou zijn. Voor hen is dit wel veel geld.
- Onderwijs in Poço Salgado is gratis- cursussen zijn hier ook gratis.
- Ze hébben een cursus Engels gekregen van de overheid, maar deze is volledig in het Engels geschreven, met zelfs een gedicht van Shakespeare (!) in - terwijl ze nog niet verder geraken dan 'What is your name? My name is Laure'.


Veel liefs
Laure-lise

maandag 10 maart 2014

CARNAVAL



Hey fa!

Dat is ook alweer even geleden dat ik het hiere heb upgedate'd :). Alles gaat hier keigoed in Poço Salgado!
De schoolopdrachten zijn achter de rug, en nu is het vooral nog de Bachelorproef waar we aan moeten denken. Net op tijd ook; want van 1 t.e.m. 4 maart was het.. CARNAVAL!
Mijn eerste écht gevierde carnaval ook, en amai dat hebben we gevierd !!! Deze vier dagen zijn dan (blijkbaar) ook nationale feestdagen waarbij kinderen niet naar school moeten en ouderen thuis kunnen blijven van hun werk om te feesten.


En je ziet dan ook echt iedereen, van jong tot oud, op zulke feesten. 't is echt een avontuur; je moet het
zeker eens gedaan hebben in je leven, waar dan ook in Brazilië. Ik twijfelde eerst nog om naar
Fortaleza te gaan om hier carnaval te vieren, aangezien grootsteden altijd keihard hun best doen om de
andere steden qua versiering en stoeten te overtreffen. Maar het leek me ook leuk om carnaval mee te beleven in de kleinere communidades met de vrienden en gastfamilie-- en heb er eigenlijk ook echt geen spijt van gehad. Wat natuurlijk niet wil zeggen dat ik nooit van plan ben terug te keren naar Brazilië (pakt Rio) om carnaval te vieren!


Carnaval in Brazilië is; verplicht! geen mopke eigenlijk, toch zeker voor één dag moet je komen opdagen (anders: social suicide). Op TV zie je ook echt fantastische dingen, zoals wedstrijden van samba- danseressen; wie het beste danst, wie het schoonste kostuum heeft, de schoonste body, etc. Je ziet ook op TV allemaal reportages van stoeten in Rio, Sao Paulo, Salvador, Brasilia, ... Heel indrukwekkend allemaal en echt het HELE jaar aan gewerkt geweest door keiveel volk.

Eerst waren er een paar pre-carnaval feestjes in Santana do Acaraù en Fazendinha (andere communidade)
met live bands en dancing all night ! In Santana do Acaraù was het een fancy feestje met live (blijkbaar bekende) bandjes.



Maar dit was wel de eerste keer dat ik zoveel gevechten op één fuif meemaakte. Iedereen werd dan wel weer gefouilleerd (ook meisjes) voordat je binnenkwam; maar uiteindelijk kun je dna wel glazen flessen bier en sterke drank kopen dus begon op een zeker moment een hele bende daarmee te gooien.
 
 Een vriendin vertelde me toen ook dat ze al vaak naar fuiven was geweest waar de security niet goed fouilleerde, en dat er dan wel eens een geweer te voorschijn kon komen. Deze heeft ze dan weer wel nog nooit zien gebruikt worden, enkel beetje mee rondzwieren om mee te stoefen; maar toen ze met glazen flessen begonnen te gooien en elkaar om de nek vlogen (letterlijk) had ik het toch gezien.






Anyways, Dan kwam de échte carnavalweek;

DAG 0 (vrijdag):

- In het schooltje in Poço Salgado een klein feestje in de namiddag! Niet superveel leerlingen kwamen
opdagen, misschien omdat het ook maar een klein uur duurde.


- Voetbaltraining!

- Telenovela- uiteraard

- 's Avonds in mi casa een klein feestje met familie die was afgekomen vanuit Fortaleza
speciaal voor carnaval met ons mee te vieren.

DAG 1 (ZATERDAG):
- Met de moto naar Morgado-- hier kreeg ik mijn 'carnavalrugzakje' (dat je blijkbaar kunt kopen om
carnaval mee te vieren in Massapé) waar standaard een t-shirt in zit en 4 (één voor elke dag carnaval?!) condooms.

- Dit t-shirt laten ze dan allemaal knippen in hun eigen stijl, en je ziet dan ook echt hoe creatief die Brazilianen
wel kunnen zijn. Sommige kiezen om er zo weinig mogelijk van over te houden; anderen maken er een jurkje van, etc.


Met dit t-shirt vertegenwoordig je een 'Bloco' (dansgroep), kan je met hen meedansen in de stoet 's avonds EN kan je gratis binnen in een club.

Irenilda, de gastzus van Gert, verwittigde mij al dat we niet veel tijd gingen hebben om te kunnen slapen, dus besloot ik snel de hangmat in te kruipen voor een overdreven lange siësta. Hierna vertrokken we naar Massapé om voor te drinken, en om 23u begon het dan! Je gaat met een hele menigte dan achter een truck staan met gigantische boxen en dan begint er Forro muziek (keihard ook) te spelen.

Dan komt er een 'bloco' (dansgroep die heel het jaar dansjes voorbereidt voor dit moment) en dan begint de auto rustig te rijden en volg je allemaal. Iedereen sluit uiteindelijk aan en je legt echt nog wel cava lang parcours af. Dan delen ze ballonnen uit, beginnen ze met bloem te gooien of watersproeiers, ...

Aan de finish stond een podium waar live bands forro- muziek spelen en waar iedereen blijft om te dansen.


Hoewel op gewone feestjes het vaak niet wordt geaccepteerd als meisjes 'teveel' drinken of een beetje aangeschoten zijn--
op carnaval zijn er 'geen regels' zeggen ze ons; iedereen kust met iedereen (of je een vriendje hebt of niet)
en meisjes mogen zich dan wel zat drinken. In plaats van zich te verkleden, kleden ze zich eigenlijk heel
sexy eerder en met liefst zo weinig mogelijk kleren aan. Er wordt dan ook wel veel aan drugs gedaan, en ook zag ik wel veel gevechten (maar dat heb je dan met alcohol).

Met het t-shirt konden we gratis binnen in een 'elektro- club' waar je EINDELIJK (! had ik toch gemist) wat muziek had waar je ALLEEN op kunt en moocht dansen, als in: commerciële muziek zoals wij het kennen op fuiven.

Feestjes eindigden hier tesamen om stipt 4u en met de fuifbus reden we terug naar Morgado.

DAG 2 (ZONDAG):
-Om 13u vertrokken we naar Santa Luiza (andere communidade) voor een voetbaltoernooi voor meninas (meisjes).
Normaal speelden wij, met Poço Salgado, ook mee; maar we hadden geen volk genoeg én geen vervoer vanuit Salgado. Ik had wel vervoer vanuit Morgado, dus ging mee om te supporteren voor Morgado. Superveel supporters hadden ze na een uurtje al niet meer; iedereen zit op kaffee verder carnaval te feesten. Vele hadden ook gewoon niet geslapen en waren nog alles van zichzelf aan het geven.







- Hierna keerden we terug naar Poço Salgado om hier verder carnaval te vieren. (Mijn eerste feestje in Poço Salgado zelf!

Hier werd blijkbaar ook enkel maar feestjes georganiseerd bij carnaval of bij echte speciale gelegenheden.) We gingen al redelijk vroeg om de leegte wat op te vullen en voor te drinken.

 Ik vond dit eigenlijk het leukste feestje- ik ken ondertussen zo goed als iedereen al van het dorpje en ook al de meisjes waren er en we besloten gewoon om allemaal samen te dansen ipv elk apart met een jongen (A-MEN!).

Het was gewoon echt tof en klein, geen gevechten en zatlappen werden gewoon naar buiten gedragen en tegen een boom gezet (tussen de varkens).

Na een tijd mengden de meninas zich dan toch weer met de meninos, dat met zijn tweeën dansen is toch iets waar ik niet aan kan wennen..

Anderzijds wil ik graag terugkeren naar België en wat forro kunnen dansen, en het lukt toch al beter en beter.


DAG 3 (MAANDAG):
Vroeg terugkeren naar Morgado, omdat hier het feestje al in de vroege namiddag begint.

Dit carnavalfeestje gaat door in de 'Baraca' (kaffee met zwembad!).




Keiveel volk; meeste daarvan had ik echt nog nooit gezien. Het was ook moeilijk om een plekje te vinden, maar er is dan altijd natuurlijk wel genoeg plaats om te dansen dus deden we dat maar!




DAG 4 (DINSDAG):

Opnieuw op de middag naar Morgado om te dansen tot in de latere uurtjes-- deze keer was er ook meer volk afgekomen vanuit Poço Salgado om mee te vieren.


DAG 5 (WOENSDAG): RUSTDAG!!

Thank god- we survived. Ze kunnen er echt wat van, Brazilianen. Velen zeiden daarvoor tegen mij dat
ze nooit sliepen tijdens carnaval, en ik dacht dat ze dat gewoon zeiden om beetje stoer te doen maar
het is dus wel echt keihard waar gewoon.. c-r-a-z-y!

Vanaf donderdag gaat alles dan terug gewoon zijn eigen gangetje en eindigt de vakantie.
maniokske schillen


AHA, ook zeker vermeldenswaardig;

Mijn eerste voetbalwedstrijd!! Poço Salgado VS Morgado. Heel gek hoe dat allemaal gaat eigenlijk;
meisjes moeten maar voor 30 min voor elke helft shotten-- vaak knal op de middag in de brandende zon (zot),

ook heb je geen echt officieel vaste ploeg.

Ze bellen iedereen op die in de buurt wonen waarvan ze weten dat ze goed zijn,
zodat er mensen komen opdagen die ik nog nooit eerder heb gezien en die hele match meespelen.
Morgado heeft uiteindelijk met 3-0 gewonnen; zij waren echt duidelijk al veel langer bezig dan ons!
allison josé

Ook babysit ik nu vaak op baby's en kindjes als de ouders graag eens naar 't stad willen of het gewoon
beu zijn (zelf voorgesteld) maar NOSSA, echt duizend keer vermoeiender dan een voetbaltraining van ons.

zwembadje
Fulltime job is dat, moeder zijn én armspieren kweken tegelijkertijd omdat ze altijd willen dat je ze oppakt
EN dan hebben ze opeens honger EN plassen ze de hangmat onder, etc etc... Avé maria.
lara

Op aanvraag van mijn gastmama hebben Gert en ik ook een grote lasagna gemaakt. Dit is blijkbaar een superfancy gerecht in Brazilië. Wel moeilijker te maken dan gedacht, en ongekookte penné als bovenlaag leggen omdat de rest van je lasagna-deeg-dingen op is, is géén goed plan. Maar het smaakte en ze waren supercontent!



Anyways-- alles gaat hier top, Portugees vlot eigenlijk opeens veel beter en ook heb ik deze maand opeens
echt veel meer vrienden gemaakt door al de feestjes, engelse les en de trainingen.

Ik moet al terug echte wekker zetten in de ochtend om wakker te worden, aangezien ik al gewend ben aan het geiten-koeien-hanen-kalkoenen concert in de ochtend. Met de regen koelt het 's avonds snel af- en nu dat ik ook al meer gewend ben aan de warmte moet ik nu af en toe wel een jacket aandoen 's avonds! (nog steeds keiheet door de dag hoor)
kapel




Leerlingen zeggen (eindelijk) 'Good afternoon teacher!' als ik toekom in het schooltje en 'Goodbye!' als ik vertrek, wat misschien onnozel klinkt om te lezen maar waar ik echt al keilang naar toe werkte.







De scouts gaat zijn gewone gangetje-- vooral 1 2 3 fotomodel is nu helemaal in, tik tak boem is ook nog altijd wel een topper, potteke stamp 'kenden ze al'. Nu zitten we 's avonds ook vaak samen gewoon wat te tekenen of knutselen, of komen ze supporteren en meedoen tijdens voetbaltrainingen!


Belangrijk ook nog... Ik zou graag tegen 1 april geld inzamelen voor de communidade.
Dit geld zou gaan naar;

> Het schooltje: engelse cursus vooral voor de leerkracht. Voor de leerlingen is nog een beetje
in onderhandeling of dit mogelijk is-- en materiaal.
> De kerk: omdat ik graag ook buiten mijn stage om iets wil 'geven' aan de communidade. De kerk is
hier echt alles voor hun, en met hierin wat geld in te steken, maak je echt wel iedereen gelukkig.
> De jongeren: voetballen, voetbalnetten, gewone ballen, of ander sport- en spelmateriaal voor hen
wanneer ze zich vervelen!

Over deze geldinzamelactie komt nog meer info én uiteraard promo materiaal, maar ik meld dit graag nu al
omdat ik dit wil inzamelen in relatief korte termijn. Op die manier hebben jullie nu al tijd om na
te denken of jullie (natuurlijk wel) geld willen geven en hoeveel! POR QUE alweeeeeer zoe e goei doel?
omdat één pintje of één fuifke minder echt nie zo een drama kan zijn- wetende dat je heel veel
schattige kindjes gelukkig kunt maken!




Kuskes

Laurinha