maandag 25 november 2013

POÇO SALGADO III

Olá vrienden,

Wat een drukke week... Ik mocht in Santana twee Engelse lessen meevolgen in de school waar ik voortaan mee zou helpen met zowel Engelse les als de lopende projecten. De professora inglês kan best goed Engels praten- maar de leerlingen kunnen dan precies toch echt niet veel Engels.
Loudes -engelse lerares- en ik
Ze moesten dan weer wél een presentatie geven over global warming, waarbij ze zowel Engels als Portugees moesten gebruiken.

Heel leuk om te zien, sommigen gingen er ook echt vol passie voor en hielden een hele preek aan de klas ‘dat er dringend iets gedaan moest worden’. Maar dan toch weer zo een typisch Braziliaans contrast: de ramen staan constant open en als ze bijvoorbeeld een fout maken op hun papier, proppen ze het samen en gooien het gewoon buiten. In santana- of in Salgado- staan helemaal geen vuilnisbakken. In de bus, nadat hun chips en cola op is à afval buitengooien. De lerares Engels vanuit Santana zei dat ik altijd een les mocht geven over eender wat, dus de idee nu is om het hierover te hebben.

Leerlingen hier zijn super vriendelijk, willen allemaal een knuffel, een kus of ‘toch tenminste een foto’. 

Het contrast met Salgado is wel groot. De leerkracht Engels kan eigenlijk geen Engels; de leerlingen hier staan onder minder fel gezag/autoriteit (doen wat ze willen). Na mijn eerste les Engels (4x 50 minuten) was ik dan ook stikop. Hoewel ze wel graag Engels willen leren, geven ze het tamelijk snel op als het niet lukt. Ook niet iedereen wilt meedoen: sommige zitten gewoon op hun gsm spelletjes te spelen. Als je dan vraagt om mee te doen of om iets te herhalen, schudden ze hun hoofd gewoon ‘nee’ en dat is het dan. Je merkt het ook wel echt in de lessen: ieder doet zijn ding- wie wil volgen, volgt.
school Salgado
Wie niet wil volgen, krijgt geen aandacht en heeft dan maar pech. Voor mij was het dus heel vermoeiend, aangezien ik erop stond dat iedereen meedeed. Ik wil ook graag alle namen kennen, van alle leerlingen en vond dan ook de perfecte manier om dit te kunnen doen 




En dan: het weekend! Hoe zit een weekend er eigenlijk uit in Poco Salgado??!

VRIJDAGAVOND: Opeens zegt je gastmama: ‘kom je mee naar é&é)!é ?’ (dat is het probleem: je kunt geen Portugees genoeg om alles te kunnen volgen, dus is het vaak gewoon knikken en meegaan.) En dan blijkt dat heel het dorp ‘meegaat’, en dan blijkt dat er eigenlijk in al die tijd een soort van ‘buurthuis’ was waar de dorpbewoners maandelijks samen komen om spelletjes te spelen. 
Spelletjes: kaarten (soort van presidenten, maar dan zijn de beste kaarten 3 2 en 1), estafette met limoen op een lepel, zakspringen, domino, bingo (echt een topper hier) en uiteraard dansen!

ZATERDAG: In de voormiddag is het catechese voor de kinderen. Dit gebeurt vanaf twee jaar voordat ze hun plechtige communie hebben.

’s Middags doen we een dutje en werk ik aan het spel voor scouts op zondag. Dan komen de kinderen mij meestal halen om mee voetbal te spelen, totdat we merken dat het nog te warm is om te spelen- om dan bij iemand zijn thuis in de hangmat te hangen en mee kinderprogramma’s te kijken. Dan koelt het eindelijk af en spelen we wat verder. Tegen de avond ga ik naar één van de vier (!) barren van Poco Salgado om daar wat te hangen met de jongeren. Ondertussen krijg ik hier al een beetje gitaarles, dansles en binnenkort ook motor- les J.
Dan drinken we ene – of ik trakteer hen eentje want ze zijn meestal blut- en kaarten we wat. De avond begint dan met twee meisjes, twee jongens en ik en eindigt uiteindelijk met zo goed als het hele dorp die even een babbeltje komt slaan.


ZATERDAGNACHT/ ZONDAGOCHTEND:
Rond half vijf werd ik opeens wakker- het was binnen aan het regenen! Eerst dacht ik: just great. Twee seconden daarna: HOERA! REGEN!! Ik moet het gelijk met de anderen beseft hebben want opeens kwam er van overal super harde muziek- ook mijn gastouders draaiden hun stereo open. Ik liep even naar buiten om te zien wat er allemaal gaande was- en de kinderen (jong en ouder) waren allemaal aan het dansen!
Toch nog even in bed kruipen....
nieuw vriendje

ZONDAG: In de ochtend alles klaarzetten voor.. SCOUTS! Uiteindelijk was er toch een mooie eerste opkomst van 12 kinderen. Wat eigenlijk zeker genoeg is als je de enige ‘leidster’ bent. 


Middag: siësta tot ze me kwamen wakker maken- en ik me moest klaarmaken voor é”çéz@)é& !! Alweer geen enkel idee wat ze bedoelden, maar ze zagen er allemaal redelijk opgetut uit, dus dan doen we dat ook maar. De bus kwam ons halen (héél het dorp blijkbaar alweer) en zo reden we richting Massapé. Ik dacht dat het wel een feest zou zijn, tot we ergens aankomen in de middle of nowhere net achter de stad met een groot voetbalveld.


supporters

Bon, blijkbaar speelde onze ploeg uit vandaag tegen Massapé en tutten de vrouwen zich graag op om te gaan supporteren! Zalige locatie wel, tussen de bergen. Het waren twee matchen achter elkaar- en ze waren voorbereid. De cafébazin had gedacht aan een hele (stevige) picknick met shotjes whiskey, vodka, bier, snoepjes, koekjes, chips, ...

morgan freeman  lookalike

ik en manu
Ook nog,
de tickets naar Rio, Iguazu, Brasilia EN Manaus (Amazone) zijn geboekt, hoera! 

Liefs,

Laure


donderdag 21 november 2013

POÇO SALGADO II

Bom dia!!

Goed nieuws: de kans zit er vanaf nu in dat ik iets meer op internet ga kunnen, misschien uiteindelijk zelfs eens kunnen skypen J ! Eke dag is hier wel anders. Eerlijk gezegd duren dagen hier ook gewoonweg superlang (6u-22u) zodat er tijd genoeg is voor wat frustraties/dipje/verbazing/vreugde. Jawel, mijn eerste kleine dipje, toch wel een beetje omdat ik het gevoel had dat ik niet genoeg taken tegenkwam om als volwaardige stage te beschouwen; en om volwaardig mijn tijd mee vol te krijgen. Ook Gert had het hier moeilijk mee: werk biedt zich hier niet zomaar aan, je moet het werkelijk zien, horen (zeer moeilijk als je niet goed Portugees kent) en herkennen.

Maar opeens (elke dag wel een verrassing hier) bots ik dan weer op iets dat alle frustraties van daarvoor opheft. Eerst had ik enkel het jobke om mee Engelse les te geven in het schooltje van Poço Salgado (twee middagen op een week) en scouts (één voormiddag). Tijdens éen van de avondwandelingen naar iemand zijn thuis- om hier wat te babbelen en uiteraard telenovela’s te kijken- kwamen we langs het schooltje en er brandde nog licht. Ik dacht dat iemand het gewoonweg had aangelaten, dus wilde het gaan doven toen opeens BAM ik binnen kwam in een kamer met toch wel een aantal jongeren die bezig waren met een .. BAM... project (buitenschools)! Er was ook een begeleider bij die in de buurt woonde en al de aanwezige jongeren (zeer) goed kent. Hier werd gepraat over identiteit, de toekomst, seksualiteit, het verleden, etc. Hoewel ze allemaal te verlegen waren om veel te zeggen, waren ze toch voltallig aanwezig. Ik vroeg dan ook of ik kon meehelpen met de begeleiding en meehelpen om projecten te organiseren, en dat vond hij volledig oké! Fieuw, dan toch al een werkje meer. (drie avonden in de week).
De ochtend erop ging ik met de bus naar Santana om wat te internetten en actualiteit online op te zoeken voor een opdracht van Globalisering. Maar ik passeerde langs een school en besloot impulsief hier ook even binnen te stappen. Hupla! Ik werd direct aangenomen om mee Engelse les te geven! (twee voormiddag in de week). Dit is echt volledig anders in België. Ze vroegen mij om iets te zeggen in het Engels en merkten direct dat dit oké genoeg was voor hen. In België zou hier een cv aan vasthangen, een introductiegesprek voor stage en wachttijd of je dan wel die stage zou krijgen. Hier weet je het na één minuut! Super! De school heet Nazaré, in het hartje van Santana, en kent veertig leerkrachten waarvan drie leerkrachten die Engelse les geven. Weg dipje, ik voelde me direct al veel nuttiger!

Diezelfde middag besloot ik wat les mee te volgen in Poço Salgado en -alweer een verrassing- zo bleek dat ze eigenlijk helemaal geen Engelse cursus hadden. De professora was hier ook totaal niet voor opgeleid, maar had zichzelf een beetje Engels bijgeleerd ‘via de computer’. Dit merk je dan ook heel snel: als je een beetje Engels begint te praten, bekijken ze je heel vreemd. De Engelse lessen in Salgado zijn, sinds ik er van op de hoogte ben, nog niet kunnen doorgaan vanwege ziekte van de leerkracht en een staking, dus ik heb nog niet kunnen zien hoe zij dit dan wel aanpakt met zo weinig kennis. Anderzijds is het zeker wel chapeau dat zij die taak op haar wil nemen. Ik kan ook wel echt begrijpen dat dit een vreemde taal is voor hen. Alle Engelse liedjes worden hier gedubt. In de bus naar Santana heeft onze buschauffeur zijn eigen CD telkens loeihard opstaan. Dan denk je eindelijk, als je een liedje hoort (zelf Beyonce!!) dat je er één kent, maar dan telkens opnieuw is het ofwel Portugees vertaald ofwel gemaakt met zulk een melodie dat je er op kunt samba dansen, toegegeven: vaak veel vrolijker dan de Engelse versie.

Anyways: niets klinkt beter in de oren van een stagiair als ‘we hebben geen Engelse cursus’. Hossa, nog een werkje erbij. En dat is nog niet alles! Opeens blijkt dat zij dan toch wel een beetje aan projecten doen op school. Nu zouden ze bezig zijn met twee thema’s: Afrika (bv Afrikaanse cultuur in Brazilië)  en bullying (pesten). Bij deze projecten was ik ook meer als welkom, hoewel het heel onduidelijk was wanneer deze doorgingen. De school in Salgado (dorpje)  is duidelijk minder georganiseerd als de school in Santana (‘stadje’).

Zalige week, en een zalige toekomstige planning:
(check mij maar gestructureerd zijn....)
Maandag
                -Amanha: helpen met het huishouden/ meegaan met ‘de mannen’ op het veld!
                -Tarde: “ “
                -Noite: Project Salgado (buitenschools)
Dinsdag
-          Amanha: werken voor school/engelse les/scouts
-          Tarde: Vergadering mbt projecten in Santana OF meevolgen/begeleiden project Salgado. (wekelijkse afwisseling?)
-          Noite: Project Salgado (buitenschools)
Woensdag
-          Amanha: Engelse les (Santana)
-          Tarde: voorbereiding Engelse les Salgado
-          Noite : hangen bij de vrouwen
Donderdag
-Amanha: Engelse les Santana
-Tarde: Engelse les Salgado
-Noite: Project Salgado (buitenschools) / mis
Vrijdag
-Amanha: Voorbereiden scouts
-Tarde: Engelse les Salgado
-Noite: Hangen/ Voorbereiden scouts

Zaterdag
-Amanha: werken met de mannen/huishouden
-Tarde: “
-Noite: hangen
Zondag
-Amanha: scouts!
-Tarde: chillen
-Noite: hangen + mis


Hiernaast nog goed nieuws: maken, die kalender om af te tellen want we weten dan eindelijk onze terugkomdatum: 30 april !
Ook heb ik ondertussen al een tweede huwelijksaanzoek gehad, haha! Zeer origineel ook: ‘Eu sou brasileiro, você é belgica – nós somos uma perfect match‘zei hij dan super enthousiast en ingeoefend in de bus naar Santana om zes uur ’s ochtends, voordat hij op zijn knieën viel! Het was natuurlijk eerder om te lachen- hoewel zijn vrienden zeiden dat hij voor de vertaling van perfect match speciaal naar een internetcafé was gegaan.

Ook: passievruchten zijn hier GIGANTISCH! H-e-a-v-e-n hoor. Ook super lekker hier: bananen, mango’s, watermeloen, druiven, paprika en hou je vast: koffie (!!).
Even ook een kleine advertentie: iemand die dit leest en die ervaring heeft (of iemand kent met ervaring) met het geven van seksuele opvoeding, of hier gewoonweg keiveel van afweet, een cursus/ppt van tegenkomt online,...  mag mij altijd mailen met wat informatie of evt methodieken! Doelgroep: jongens en meisjes van 12-16.
Ook engelse basis cursussen zijn welkom.
En dan nog de levenwijsheid van de week: 

if you’re not busy being born, you’re busy dyin’. –BOB DYLAN


Tchau tchau,

Laure




maandag 18 november 2013

POÇO SALGADO

view from the afternoon

Bom dia/Boa tarde voor jullie,

Amai heb ik even een update voor jullie…Ik zou alle dagen tot nu volledig kunnen uitschrijven- maar een blog van vijf pagina’s is een beetje vermoeiend dus vat ik het even kort samen in:

Een (nog drukke) dag in Poço Salgado

x Gewekt worden om 5u ’s ochtends door een mix van barulho door geiten, kippen, kalkoenen, koeien, paarden, 13 (!) katten, biggetjes, varkens, honden, paarden en een parkiet enerzijds. Anderzijds door de zon die vanaf 5u opkomt. 


x Toch koppig blijven liggen tot half 6 om dan te gaan ‘douchen’ (lees: bakjes water over jezelf gooien). In Poço Salgado heeft niemand lopend water. Het water hier is zéér kostbaar (merk je ook in alles wat ze doen met water). Ze hebben enkele grote reservoirs die het water opvangen tijdens het regenseizoen. Hier trachtten ze mee rond te komen voor de niet- regenseizoen- maanden.
x Wat helpen met het huishouden: fruit (dat ik nog altijd niet bij naam kan onthouden) wassen en snijden, de ‘living’ en het ‘terras’ borstelen.
strange fruit
 x Als dit gedaan is, of als ze niet direct werk meer voor mij heeft, ga ik buiten wat Portugees studeren of een boek lezen. Het begint dan ook wel echt al warm te worden (+- 28 graden).



x Tegen half acht naar het schooltje, vijftig meter verder. Kinderen vanaf +-5 jaar worden hier met de bus afgezet om les te hebben tot de middag. (+- 20 kindjes). Zij leren hier vooral lezen en schrijven.

een klaslokaal in Salgado

x ’s Middags krijgen ze een lekkere maaltijd  van oftewel sopa (soep – hier gemaakt als maaltijd met spaghetti en vleesjes in). Ik ga dan naar huis om ook wat te eten en een siësta te doen in mijn eigen gekregen (!) hangmat! Superzalig- en nodig aangezien het op de middag tot net geen 40° kan zijn hier.

x Na de middag wordt er in de school dan plek gemaakt voor kinderen vanaf +-13. In totaal zijn dit er ongeveer 40! Zij krijgen hier geschiedenis, wiskunde, Portugees, wetenschappen én Engels. Ik heb al +- kunnen regelen dat ik mee Engelse les mag geven, hoera! Ik volg meestal ook gewoon de lessen mee, vooral de Portugese lessen. Qua inhoud zijn de lessen hier wel echt oké: ook hier krijgen ze vergelijkingen te zien bij wiskunde, gedichten en toneelstukken bij Portugees, geschiedenis van Afrika, etc. Daarbuiten zie je wel enkele mankementen: zoals dat de kinderen- vooral de jongens- heel stoer proberen te doen door in het lokaal rond te lopen of gewoon niet op te letten, waardoor de anderen ook allemaal afgeleid worden. Er zijn ook veel kinderen die weken aan een stuk niet komen opdagen, en hier wordt weinig tegen/voor gedaan. De leerkrachten hebben ook weinig gezag: ze willen graag hun les afhandelen- de kinderen moeten zelf maar volgen of ze er zin in hebben of niet. Soms moet ik zelf ook buiten gaan, omdat de kinderen zich niet kunnen concentreren op de les door mij- ze staren je hier écht aan alsof je van een andere planeet komt, trekken stiekem foto’s, fluiten naar je (zelfs jongens van acht jaar oud!), ...

x Tegen vijf/ zes uur ronden de aulas af en vertrekt iedereen naar huis. Ik ga ook naar huis om wat te eten- meestal: rijst, spaghetti, bonen, vlees/vis.
x Hierna komen dan ook – jawel- de bekendste telenovela’s: Amor é Vida, Joia Rara en Altem de Horizonte! En jawel, we volgen ze allemaal! Hoewel ik in België nooit tv keek, is het hier eigenlijk best oké: iedereen komt dan samen om wat te lachen en te babbelen- en het is ook een goede manier om Portugees te leren.
x Ondertussen denk ik al wat na over leuke activiteiten die ik kan doen met de kinderen op de –hopelijk vanaf volgende week geïntroduceerde- SCOUTSDAGEN! Elke zondag van 8-11 (wrs 10: hierna is het gewoonweg te warm om te spelen) voor kinderen tot 13 jaar! Ik zal eerst nog wat moeten rondvragen of alle ouders dit een goed idee vinden, en of de kinderen hier zin in hebben J.
x We vertrekken dan ook samen naar een ander zijn huis om hier met andere dorpgenoten wat te praten/roddelen en wat tv te kijken. Ook al de kinderen komen dan samen en dan spelen we vaak verstoppertje of voetbal. 
Voetbal is hier natuurlijk super populair- hoewel ik ook probeer volleybal te introduceren!Op zondag (voor iedereen) en woensdag (voor de vrouwen) is het viering in de kerk.
x Om 10h: muito cansado en tijd om te gaan slapen!

Het is moeilijk om écht alles neer te schrijven, maar toch enkele dingen die er uit schieten van eerste impressies:
-          - Geloof: religie betekent hier heel veel. In deze omgeving is er vooral verdeling tussen katholieken en evangelisten. De bewoners van Poço Salgado zijn katholiek- de communidade langs ons zijn evangelisten. En dit merk je ook: je hoort op sommige avonden drie uur aan een stuk lawaai en roepende mensen- evangelisten zijn degene die bekend staan om hun intense vieringen met ‘duivelsuitdrijvingen’ etc. Ik zou graag eens willen gaan zien, maar ga dit stiekem moeten doen aangezien mijn gastgezin er geen fan van is.


-       -   Machocultuur: mannen hier worden echt opgevoed als macho’s. Kinderen van acht hebben vaak al gouden oorbellen en kettingen- en durven je na te fluiten als je voorbij wandelt of gewoon langs hen komt zitten.
-          Eén van de eerste vragen die ze je hier stellen is: Você tem um namorado? (heb je een vriendje?) en als je dan não antwoordt worden ze volledig gek (mannen én vrouwen!). Mannen beginnen te lachen en komen direct langs je zitten. Vrouwen beginnen alle mannen te omschrijven- ‘en je moet teken doen wie je de knapste vindt!’ Dan vragen ze je ook of je graag een vriendje zou willen in Brazilië, een vraag waar ik me niét op had voorbereid dus leek het me het meest gepast om ‘talvez’ (misschien) te antwoorden- waarop ze hélemaal wild werden!

-         - Aanstaren: ze kijken je hier echt aan alsof je van een andere planeet komt. In de bus naar Santana alleen al vroegen enkele meisjes en jongens of ze een foto van mij mochten trekken en erna of ze er eentje mét mij mochten! Of je ziet andere stiekem foto’s trekken/ filmen/ staren staren staren ... Echt constant, overal.

F    - Feest: Gert en ik hebben zojuist een verjaardagsfeestje achter de rug dat drie dagen duurde! De eerste dag komt heel de familie af vanuit andere dorpjes in de buurt en vanuit Fortaleza> Tegen tien uur zijn ze er allemaal om dan samen bier te beginnen drinken!



Dit doen ze dan ook de hele dag door met keiharde muziek opstaan vanuit iemand zijn auto koffer die gevuld is met boxen. Dit gaat een hele dag door. De volgende dag is het van hetzelfde, is er ook een groot feestmaal waarvoor een aantal varkens, geiten en kalkoenen worden geslacht.
Op zaterdagavond gingen we ook allemaal samen naar een ´fuif´(eerder: buurtfeest aangezien dit echt voor alle leeftijden was). Maar hiernaast toch ook wel eerder een fuif aangezien er werd voorgedronken met sterke drank, om dan allemaal samen naar daar te gaan- helemaal opgetut uiteraard ! Er is dan een live band die speelt tot vier uur ´s nachts en een grote dansvloer waar iedereen samba of forro danst. De dag erna slaapt iedereen uit, en keert tegen het eind van de middag terug naar huis.
      - Ook al gedaan: maniok klaargemaakt, volledig vanaf nul






-          -Warmte: iedereen is hier familie van iedereen en kent elkaar door en door. Ze zijn super vriendelijk en helpen je met alles. Ik voel me hier echt veilig en op mijn gemak.

-          - Hitte: ik douche me hier vier keer per dag – om dan nog te beseffen dat het nog maar lente is en dat de zomer nog moet komen ...



-          -De rust en kalmte: mensen hebben hier zeeën van tijd. Bussen komen hier een half uur later- of te vroeg. Dutjes variëren van 1 tot 3 uur, etc. Je kan hier echt tot rust komen. Ik kan heel goed inkomen waarom niet alle bewoners even zot zijn van Fortaleza en haar drukte. Ik kan mezelf nu al voorstellen na een week in Fortaleza en écht willen terugkeren naar de rustige communidade, Poço Salgado. 


Kus,

Laure-lise 
(hier; Laure)

PS: Gert en ik zijn de vakantiedagen al een beetje aan het inplannen -- waarschijnlijk gaat dit door van 20 januari tot 10 februari van Fortaleza - Rio - Iguacu (watervallen) - evt Pantanal - Brasilia - Manaus (Amazone) ! Woop woop !

donderdag 7 november 2013

FORTALEZA II

Oi,

Laatste blogbericht in Fortaleza, waarschijnlijk ook laatste bericht voor een tijdje. Vrijdagochtend vertrekken we naar de Rodoviara (busstation) waar Gert en ik een vroege bus nemen om 6u richting Massapé. De Rodovaria is een busstation waar verschillende busmaatschappijen gevestigd zitten, en waarbij je verschillende routes kunt afleggen (Deze busrit zou ongeveer zes uur duren (lees: zeven uur, alles op het gemak). Het is vergelijkbaar met de NMBS, treinen worden hier in Brazilië eigenlijk niet echt gebruikt. Eenmaal aangekomen in Massapé, zou een familielid van Gert zijn gastgezin ons komen oppikken en brengen naar Morgado (de stageplaats van Gert)! Ofwel kan ik hier de mototaxi nemen (cool) maar als dit niet lukt met de vele bagage zal ik even in Morgado blijven totdat er een auto/vrachtwagen naar Poço Salgado reist.
Dit is zo een 'auto/vrachtwagen' waarbij mensen achterop kunnen springen om voor een lage prijs mee te rijden naar een volgend dorpje.



Nog een overzicht van de laatste dagen in Fortaleza:

x Hiphop festival aan Dracão da Mar! Super leuk: Braziliaanse jongeren mogen hier met hun eigen crew een act doen- en ze kunnen er wat van. Je ziet in de tribunes dan ook vooral jonge mensen zitten, alsook trotse ouders! Muziek brengt hier de mensen echt samen, of het nu samba is, hiphop, breakdance, ...

x Mundaù beach (drie uur met de bus vanuit Fortaleza- centrum)
Dit strand was het mooiste strand dat ik ooit gezien heb, misschien zelfs het mooiste iets wat ik ooit gezien heb!! Zeker een aanrader voor als je eens naar Brazilië komt, zeker iets dat op mijn lijstje staat voor toekomstige jaarlijkse vakanties :-). Hoewel het normaal ook een toeristische trekpleister is, was er geen kat te zien!!





xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Leuke Braziliaanse weetjes:
- De dagen van de week worden hier zeer raar geteld: maandag is bijvoorbeeld segundo- feira (letterlijk 'tweede dag van de week') omdat ze steeds beginnen te tellen vanaf zondag (domingo). Zeer verwarrend.
- Denk altijd als een Braziliaan: waarom aan een bushalte stoppen als je ook elders kunt stoppen? Waarom drie uur rijden als je op je gemak ook in vier uur daar geraakt?
- Meest gebruikte woorden: não sei (ik weet het niet), não entendo (ik begrijp het niet), qué? (wat?).
- Taxi's zullen altijd zeggen dat ze geen wisselgeld (troco) hebben: is het 18,90 réais en je geeft een briefje van 20? Jammer! Ook vaak zo op café, in de bus, in restaurant..
- Neem je een taxi of bus met de Rodoviaria? Neem je winterkleren mee want ze durven de airco echt heel koud zetten, waardoor je van buiten 30° naar 15° binnen gaat... Brrr!
- Hoewel Brazilianen een winkeltje kunnen hebben die er voor ons redelijk 'arm' uitziet, maakt nog niet dat zij arm zijn. Ik mocht van supervriendelijke mensen achterin de winkel naar het toilet (in hun huis) en het was een tafereel zoals je ziet in de Ikea boekjes!
- Het eten is hier redelijk vettig/vetrijk/gesuikerd. Vele bars waar je iets klein kunt eten zullen dan ook steeds hamburgers hebben- maar 's avonds zie je echt keiveel mensen buiten komen om te sporten. Op de dijk van de Beira Mar zie je jong en oud sporten, terwijl je langs fitnesscentra wandelt waar de rest aan het zweten is. Heel sportieve mensen, die Brazilianen!
- Supervriendelijk en warm zijn ze hier: ze zullen je altijd met alles zo goed mogelijk willen helpen.
- Je zakdoek bovenhalen in een restaurant/café is niet oké voor Brazilianen (lees: vies). Dus je moet steeds naar buiten gaan of naar het toilet moest je je neus willen snuiten.
- Duizend andere dingen waar ik nu even niet kan opkomen, maar er zeker nog aankomen!

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx


Tchau en tot over +/- twee weken,

Laure-lise